گلبوته های یاس علی را که پرپر است

این پیکری که از همه ی عرشیان جداست

این داغدیده پیکر زهرای اطهر است

باغی که سوخت ، میوه نوبر به شاخه داشت

آتش گرفت لکه خونی که بر در است

چشمان مرد اول دنیایمان ، تر  است

شأن نزول سوره زلزال بی گمان

پس لرزه های شانه ی بی تاب حیدر است

فکرش به ذهن هیچ کسی هم نمی رسد

امشب بر ایشان شب دیدار آخر است

دنیای بی محبت مادر جهنمی ست

" مرتضی حیدری "